Συνέντευξη με τη Λουκία Σταυρινού

 «Ανάξια» ως επίρρημα ή ως επίθετο.

Ως ταύτιση ή ως απόρριψη.

Μέσα από τις σελίδες γλιστρούν προβληματισμοί και ζωές από τον πόλεμο (εσωτερικό ή εξωτερικό), τη μετανάστευση, την καρτερία, τον αθλητισμό, τον έρωτα και την κάθαρση.

Το βιβλίο εστιάζει στις νοητικές και ψυχολογικές διεργασίες των ηρώων και στο πώς αυτές επηρεάζουν την πορεία τους. 

[Έκανα να φύγω με τον μικρό μα πριν το κάνω θυμήθηκα κάτι. Προχώρησα διστακτικά στον σκοτεινό διάδρομο που οδηγούσε στο παιδικό μου δωμάτιο. Εκεί έκανα παύση και έμεινα να κοιτάω την πόρτα. Η μυρωδιά της μούχλας με διαπέρασε σαν ξίφος και ξύπνησε εσωτερικούς και εξωτερικούς πόνους της χαμένης εφηβείας μου. Πρόσεξα στην πόρτα μου το βαθούλωμα πάνω δεξιά. Έστεκε πάντα εκεί. Χάιδεψα λίγο το ξύλο της λες και ήταν ζωντανή. Ήθελα να της πω πως επέστρεψα για να ξορκίσω το κακό, πως είχε χωνευτεί πια το μένος, πως δεν καραδοκούσε άλλη απειλή. «Όλα καλά» της ψιθύρισα και μέσα μου έλιωσε κάθε ψήγμα μνησικακίας. «Τέτοιες πόρτες δεν τις φτιάχνουν πια» είπα στον μικρό και πήραμε το δρόμο για το δικό μας σπιτικό, να κουρνιάσω].

Γεννήθηκα στην Κύπρο. Σπούδασα σε Κύπρο και Ελλάδα τουριστικές και γραμματειακές σπουδές. Εργάζομαι στο Υφυπουργείο Τουρισμού.
Είμαι μέλος στην Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, στο Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, και στον Όμιλο Λογοτεχνίας και Κριτικής. Το μεγαλύτερο μου πνευματικό δέλεαρ είναι η γραφή. Θεωρώ μεγάλη μαεστρία τη λογοτεχνία γιατί είναι ικανή να ενσταλάξει στον αναγνώστη συναισθήματα επιτυγχάνοντας απήχηση και ταύτιση. Το να επιδίδομαι στην πνευματική ενασχόληση διά της μελέτης στο γραπτό λόγο, εντείνει την ευφορία μου. Τα έργα μου εξελίσσονται και αποκτούν πνοή. Το πρώτο βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή «Εσύ ο Αφρός, Εγώ η Ακτή…» Περιέχει 24 ποιήματα ανυπότακτα σε στιχουργικές νόρμες και 16 ποιήματα διανθισμένα με συνήχηση. Ερωτισμός και μυστηριακή ατμόσφαιρα είναι διάχυτα και διαποτίζουν το έργο με λυρισμό.  Το δεύτερο βιβλίο «Για μια αγκαλιά γίνονται όλα», περιέχει 14 διηγήματα. 14 διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων που καταπονήθηκαν. Στερήθηκαν τη στοργή και ταλαιπωρήθηκαν στις αναζητήσεις τους επειδή ήταν διαφορετικοί. Η αγκαλιά επουλώνει τραύματα, θεραπεύει. Το τρίτο βιβλίο «Ανάξια», περιέχει 17 διηγήματα. Ο τίτλος είναι μια μομφή που εκφράζεται ως επίρρημα, ενίοτε ως επιθετικός προσδιορισμός, κάποτε σαν κατηγορία ή ακόμη και ως πεποίθηση. Μια λέξη με βαθιά έννοια από την οποία απορρέει αρχέγονη αρετή. Μέσα από τις δεκαεπτά ιστορίες αναδύονται προβληματισμοί και συμπεράσματα, ορμώμενα από τον πόλεμο (εσωτερικό ή εξωτερικό), τη μετανάστευση, την καρτερία, τον αθλητισμό, τον έρωτα μα και τη γαληνόμορφη κάθαρση. Το βιβλίο οδεύει στην περατότητα. Εστιάζει στις νοητικές και ψυχολογικές διεργασίες που διαποτίζουν και καθοδηγούν τον κάθε ήρωα. Γράφτηκε στα όρια του θραύσματος κάποιες στιγμές που η ήττα απειλούσε.  Παρ’ όλ’ αυτά όταν αποκαλύφθηκε η τρυφερότητα, είχε τόσο γαλήνιο πρόσωπο που έσβησε κάθε αρνητικότητα.  Η πραότητα είναι η αληθινή νίκη.

Για το βιβλίο 

 

Όπως όλα μου τα συγγράμματα, έτσι κι αυτό γράφτηκε στα όρια του προσωπικού μου θραύσματος, κάποιες στιγμές που η ήττα απειλούσε, που νόμιζα πως το πηχτό μαύρο είναι ανεξίτηλο και ανεξάντλητο. Κάπου εκεί ανακάλυψα πως η χαρά βρίσκεται στο τέλος κάθε θλίψης, ως νομοτέλεια. Ένας σόφρων άνθρωπος μετά από μια τεράστια λύπη, ανακαλύπτει μέσα του μια αλλιώτικη αγαλλίαση, συνοδευόμενη από την τρυφερότητα. Είναι αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως γαλήνη.

Ο ήρωας της κάθε ιστορίας αντιμετωπίζει ανεπιτήδευτα, σχεδόν με αφέλεια τους ανθρώπους σαν να είναι τα πιο τρυφερά πλάσματα και πιστεύει πως βρίσκεται στο κέντρο ενός πεδίου δυνάμεων όπου οι άνθρωποι είναι πονετικοί. Θεωρεί πως δεν θα χαθεί ποτέ η στόφα, η πολυτελής ποιότητα δηλαδή που διακρίνει τον ξεχωριστό άνθρωπο. Πέφτοντας στα παθήματα, αναγνωρίζει τη δύναμη της πίστης, την πεποίθηση πως θα καταφέρει ό,τι οραματίστηκε.

Αναμφίβολα όσοι ξεπέρασαν τα όριά τους αισθάνονται μια αλλόκοτη γοητεία που πλατιάζει σιωπηλά, που δεν αξίζει τίποτα παραπάνω από την απλότητα, όμως μέσα στην απλότητα περικλείονται όλες οι αρετές.

Οι αντιήρωες του βιβλίου αξίζουν την αλήθεια περισσότερο από όλους γιατί το πάθος είναι πιο βαρυσήμαντο από την απάθεια και μέσα από αυτό μαθαίνουμε.

Οι διαφορετικές ζωές που δημιούργησα στις ιστορίες μου, αναμοχλεύουν συναισθήματα και μέσα από τους πρωταγωνιστές ταξιδεύω κάθε φορά προς μια νέα Ιθάκη με ακαθόριστο τέλος, αισθανόμενη πως εκπλήρωσα το αναπόφευκτο.

Κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι η εσωτερική ανάταση, η αλλοίωση μέσω της ελαχιστότητας τη στιγμή που το δίχτυ ασφάλειας χάνει την ισχύ του μα τότε ακριβώς η πίστη νικά.

1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.

Είναι το τρίτο μου βιβλίο, μια διηγηματική συλλογή με 17 αυτοτελείς ιστορίες. Το βιβλίο φέρει τον τολμηρό και ανατρεπτικό τίτλο Αν - Άξια, με το υποθετικό Αν μπροστά και την Αξία ύστερα. Με αυτή την αλλιώτικη ερμηνεία γίνεται η αποκάλυψη της αρχέγονης αρετής που κρύβεται μέσα στην αναξιότητα του καθενός μας υπό μορφή ταπεινότητας.

2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η έμπνευση μου αναδύεται ως μούσα από την ψυχή μου. Αυτό που την εξάπτει κάθε φορά για να παρακινήσει την πένα μου, είναι πολλές φορές τα σημεία της φύσης που αντανακλούν στο συναίσθημα, ή η ανθρώπινη συμπεριφορά που συχνά πυκνά πληγώνει ή συγκινεί ή θίγει τις πεποιθήσεις μου. Για παράδειγμα ο πόλεμος (εξωτερικός ή εσωτερικός) κεντρίζει το αίσθημα του δικαίου, το ίδιο και η κοινωνική ανισότητα, η βία, η έλλειψη αλληλεγγύης. Είναι τα στοιχεία αυτά που ως λογοτέχνιδα έχω ιερό καθήκον να φέρω ενώπιον του αναγνώστη με σεβασμό και με το χάδι που χαρακτηρίζει τη μαεστρία του λόγου μου.

3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;

Αν μπορούσα να δώσω στον εαυτό μου μια συμβουλή όταν ξεκίνησα να γράφω, είναι πως με αγαπώ και ότι μέσα στην ανόθευτη αγάπη που χαρίζει σε όλους μας ο Θεός, βρίσκω όλα τα διαμάντια της συγγραφής, αλλά και της ανώτερης ζωής που οφείλουμε να διάγουμε.

 

4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;

Μου αρέσει να διαβάζω μυθιστορήματα, νουβέλες, και ποίηση. Θεωρώ πως με ωφελεί να διαβάζω κλασσική λογοτεχνία όπως Ντοστογιέφσκι και Κάφκα. Σε αυτή τη φάση προτιμώ να γράφω θέατρο για το ραδιόφωνο και μάλιστα κωμωδία. Θέλω να περάσω από όλα τα είδη γραφής. Να πω όμως πως η ποίηση με εκφράζει απόλυτα επειδή μέσα από μερικές στροφές μπορώ να αποδώσω μεγαλύτερα νοήματα.

 

5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;

Πιο σημαντικό σε μια ιστορία είναι ασφαλώς ο πρωταγωνιστής. Βεβαίως το έργο θα απογειωθεί σε συνάρτηση με τους υπόλοιπους και με μία ευρηματική πλοκή.

 

6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;

Ξεκίνησα ενστικτωδώς να γράφω στο γυμνάσιο μέσα από τις σχολικές εργασίες. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι εκφράζομαι καλύτερα γραπτώς παρά με ομιλία και κατ’ επέκταση αφοσιώθηκα στη γραφή.

7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;

Πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου είναι η ικανότητα γραφής. Όμως μέσα από την παιδεία και τη συνεχή εξάσκηση γινόμαστε καλύτεροι και αναμφίβολα η φαντασία είναι το επιστέγασμα των συγγραμμάτων.

8. Γιατί γράφεις;

Γράφω γιατί ελευθερώνομαι.

9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.

Τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα. Μπορεί να είναι σκοτεινό και πνιχτό, όμως πρέπει να μάθουμε να μη φοβόμαστε τη σκοτεινιά μας.

10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Ένα βιβλίο ποίησης που είναι έτοιμο στην καρδιά μου.

11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;

Οι αναγνώστες μπορούν να επικοινωνήσουν στο email luciastavinou@gmail.com

 

Σας ευχαριστώ.

Να ξέρετε πως το πιο σημαντικό για μένα ως συγγραφέας και ποιήτρια είναι η γραφή μου να θροΐζει σαν ούριος άνεμος στο πνεύμα και στη φαντασία του αναγνώστη.

Με όλη μου την εκτίμηση

Λουκία Σταυρινού