Ποίηση Ναταλία Μαρδίκη - Λίγη Ζωή Ακόμα

«Λίγη ζωή ακόμα να ‘χα…»,
ψιθύρισε στο αυτί μου.
Ίσα που πρόλαβε πριν πεθάνει.
Τι θα έκανες˙
αν σου δινόταν λίγη ζωή ακόμα;
«Τα όνειρά μου πραγματικότητα!»,
λέει ο ένας.
«Ό, τι φοβάμαι»,
λέει ο άλλος.
«Τα πιο μακρινά ταξίδια!»
συμπληρώνει ο τρίτος.
«Θα ζούσατε…»,
συμπεραίνω εγώ.
Όμως τι συνέβη;
Στη ζωή τους αναρωτιέμαι τι συνέβη
και χρειάζονται λίγο χρόνο ακόμα.
Πέθαναν με όνειρα,
με φόβους,
με απωθημένα.
Όποιος είπε το αντίθετο μάλλον χρειάζεται λίγη ζωή ακόμα.

Σάμχαϊν – H Kατάρα του Ορφανού (Κεφάλαιο 1)

Η στρογγυλή, ξύλινη άμαξα, σερνόταν με κόπο στο χωματόδρομο αγκομαχώντας στις λάσπες. Η βροχή είχε επιτέλους κοπάσει, αφήνοντας πίσω της τη χαρακτηριστική μυρωδιά του φθινοπώρου και του νοτισμένου με μπόλικο νερό, φρέσκου χώματος. Σε όλη τη διαδρομή, με τον Γουίλ, δεν είχαμε ανταλλάξει ούτε μία λέξη. Ήμουν θυμωμένη μαζί του, καθώς περίμενα πως σαν μεγαλύτερος αδερφός θα πατούσε πόδι, θα αντιστεκόταν, ώστε να μην χρειαζόταν να χωριστούμε, ούτε για μία ημέρα. Ωστόσο, εκείνος ήταν μονάχα δεκατρία και εγώ έντεκα, στην αρχή της εφηβείας. Ανήλικοι δηλαδή, έρμαια της πολιτείας και των αποφάσεών της

Οι παππούδες μας, δυστυχώς δεν ζούσαν για να μας αναλάβουν. Για την ακρίβεια δεν προλάβαμε καν να τους γνωρίσουμε. Σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Σε εκείνον τον φρικτό πόλεμο, στον οποίο, προσπάθησαν να αποδείξουν, πως οι μάγοι, οι άνθρωποι, οι Άρπιες, καθώς και όλα τα μαγικά και μη πλάσματα, μπορούσαν να ζουν αρμονικά.

Μολαταύτα απέτυχαν, με τον σκοτεινό και παντοδύναμο εκπρόσωπο των Μάγων του Ερέβους, Σάμχαϊν, Κέναρντ Γκρερ, να αποκεφαλίζει τον λευκό μάγο Όσβαλντ Κας. Ευτυχώς για όλους, ο ένας από τους δύο γιούς του, ο Κάρολους Κας και οι δυνάμεις των υπολοίπων πλασμάτων, αναχαίτισαν τον Κέναρντ, καίγοντας σχεδόν όλους τους υπηκόους του για παραδειγματισμό. Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά, παρά μονάχα το φόβο και το μίσος που άφησε πίσω του αυτός ο πόλεμος. Το φόβο για τους μαύρους μάγους, τους Σάμχαϊν. Μάγους που ακροβατούσαν ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία. Κανείς δεν γνώριζε αν υπήρχαν ακόμη.

Ποίηση Πέτρου Βελουδα - Αν ποτέ δεν ξημερώσει

Μη μιλάς όταν χτυπάει το τηλέφωνο
ενοχλητικά
Μην ταΐζεις τον νου σου
με φθηνές αναμνήσεις
σε ακίνητα πορτρέτα…
Χάσε και μια ευκαιρία
η ομορφιά με τη δυστυχία
ματαιοπονούν να βρουν διέξοδα στον
πλατωνικό τους έρωτα.
Μην εμποδίζεις τα παιδιά
που παίζουν και τρέχουν
στη μεγάλη πλατεία
Τι θα καταλάβεις αν πάλι
επιμείνεις στις δικές σου εμμονές;
Θα χάσεις τον ήλιο
Θα αναπολείς μελαγχολικά
τις παλίρροιες του θυμού σου;
Με ποιον πάλι καυγάδισε

Ποίηση Πέτρος Βελούδας - Φεγγάρι Τσέπης

Στο βροχερό απόδειπνο
μέσα στα δακρυσμένα σου μάτια
επιπλέουν οι νοσταλγικές
στιγμές των ανομολόγητων
παρορμήσεων….
Δεν κρατώ τον καθρέφτη
της ψυχής σου
και δεν ξέρω αν μέσα της
είσαι γέννημα θύελλας 

ή καταιγίδας
ή ψάχνεις
για απάνεμο λιμάνι…
Σε παρακαλώ
βρέχει μέσα στην καρδιάς
σου τη συννεφιά
και εσύ δεν κρατάς ομπρέλα.
μα καταφεύγεις
κάτω από τη σκεπή μιας μοναξιάς
Γιατί την προσκάλεσες;
Και την κερνάς νέκταρ
μιας δειλής οινοποσίας;
Κάθε που βλέπεις
να μικραίνει το φεγγάρι

Το έπος του βασιλείου Στάρλαντ

Το έπος του βασιλείου Στάρλαντ 

Μαρία Σέρβου 

Μυθιστόρημα Φαντασίας

 

      

Στάρλαντ: Ένα βασίλειο όπου οι πλούσιοι κυριαρχούν έναντι των φτωχών.

Αλλά όταν ένα εχθρικό βασίλειο κάνει επίθεση, ο νεαρός βασιλιάς Μάξιμους θα ζητήσει βοήθεια από την μάγισσα Γάβρυλις! Αλλά εκείνη θα του υποδείξει να ελευθερώσει δύο συνομήλικους του, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί για κλοπή και όλοι μαζί να διασχίσουν την Έρημο της Συμφοράς, ώστε να βρουν το Μεγαλοπρεπές Σπαθί, το οποίο όποιος το κατέχει γίνεται αήττητος.

Έτσι λοιπόν, ο Μάξιμους και οι δύο κρατούμενοι που ακούν στα ονόματα Μέριλιν και Άντριους θα ξεκινήσουν την αναζήτηση τους για το θρυλικό σπαθί, ώστε να σώσουν το βασίλειο τους.

Αλλά ο κίνδυνος παραμονεύει... και θα χρειαστεί οι τρεις νέοι να δείξουν τόλμη και κουράγιο για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στην αποστολή τους.

Άραγε θα τα καταφέρουν;

 

Το έπος του βασιλείου Στάρλαντ (Κεφάλαιο 1)

Ένας νεαρός βασιλιάς, ένα φτωχοκόριτσο και ένας κλεφτράκος, τι κοινό μπορεί να έχουν;

Τι κοινό μπορεί να έχουν εν τέλει τρεις χαρακτήρες που δεν μοιάζουν μεταξύ τους; Η απάντηση είναι απλή: την ανθρώπινη υπόσταση τους. Ότι τους καθιστά ανθρώπους, είτε είναι καλό, είτε όχι! Τα λάθη, τα πάθη, οι χαρές, τα κλάματα, τα χαρίσματα και τα ελαττώματα τους!

Με φόντο ένα μυθικό βασίλειο ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο όπου η κοινωνική ανισότητα κυριαρχεί...

Ο Μάξιμους, ένας βασιλιάς που μόλις διαδέχθηκε τον πατέρα του, θα κληθεί να αντιμετωπίσει έναν εχθρό που πλησιάζει.

Η Μέριλιν ένα φτωχό κορίτσι που ζει με την οικογένεια της και παλεύει με νύχια και με δόντια να επιβιώσει, θα φτάσει ως τα άκρα για όσους αγαπά.

Και ο Άντριους, ένας κοινός κλέφτης που κλέβει για να ζήσει θα δει ότι εν τέλει η ζωή του μπορεί να πάρει άλλη τροπή, μια καλή τροπή.

Και θα δείξει τι μέλλει γενέσθαι...

Παρουσίαση βιβλίου - Όλα χωρίς εσένα είναι “δε θυμάμαι”

Με αποκάλεσαν «ημερολόγιο», «απομνημονεύματα», «γραπτό» και διάφορα άλλα ευφάνταστα.Τελικά, ονομάστηκα «βιβλίο».

Αν με ρωτάς, δεν είμαι παρά μια ιστορία.

Μια ιστορία αυθόρμητη, αληθινή, αγνή

κι ακατάστατη – σαν έρωτας.

Μια εξομολόγηση.

Μια αφιέρωση.

Αν σου περνάει από το μυαλό πως κάτι σαν εμένα έψαχνες, μη με αφήσεις τώρα που με βρήκες.

Αν θέλεις να με γνωρίσεις, διάβαζε τρυφερά τις λέξεις μου. Δίνε τους χρόνο να σου αποκαλυφθούν. Αν με διαλέξεις, άσε με να σου μιλήσω σαν να συστηνόμαστε, μα -κάπως παράδοξα- να μοιάζει σαν να γνωριζόμαστε ήδη.

Κι εγώ, με τη σειρά μου, ξέρεις… «αν ξέρω, ας πούμε,

ότι έρχεσαι στις 4 το απόγευμα, από τις 3 θα αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη».

Να θυμάσαι… Για σένα έγινα.

Για να σε θυμίζω και να σου θυμίζω. Όλα τα υπόλοιπα υπήρξαν απλώς λεπτομέρειες.

Παρουσίαση βιβλίου - Το Νετλέτι

1810

Η Κρήτη περνά την πιο μαύρη περίοδο της ιστορίας της. Οι Τουρκοκρητικοί εξουσιάζουν το νησί, ενώ η Πύλη αδυνατεί πλέον να τους χαλιναγωγήσει. Κλέβουν και σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους, βιάζουν ανενόχλητοι επιβάλλοντας τον δικό τους νόμο. Οι xριστιανοί υποφέρουν, ενώ οι εξεγέρσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Μονάχα η ελπίδα της λευτεριάς κρατά τον λαό όρθιο.

Η δεκαεξάχρονη Κρυσταλλένια, κυνηγημένη από τον Tουρκοκρητικό Ιμπραήμ Πατρικάκη τον οποίο αρνήθηκε να παντρευτεί, φεύγει κρυφά από το χωριό της σε μια προσπάθεια να σωθεί η ίδια αλλά και η οικογένειά της. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;

2021

Η Ελληνοβελγίδα Ειρήνη, κουβαλώντας μέσα της την πολύτιμη γνώση της Ψυχογενεαλογίας, έρχεται στην Κρήτη για να βρει την αιτία μιας κατάρας που βαραίνει την οικογένειά της εδώ και πολλές γενιές. Ωστόσο, ένας τοίχος σιωπής ορθώνεται μπροστά της. Μπορούν να σπάσουν τα γρανάζια της μοίρας;

Η Ζοέλ Λοπινό αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ιστορίας της Κρήτης, όπως τις διηγήθηκαν στη συγγραφέα οι κάτοικοι του Μανιολόπουλου, πριν λησμονηθεί στο πέρασμα του χρόνου η πραγματική ιστορία του τόπου τους.