Η Έμιλι βρέθηκε σε ένα τεράστιο γραφείο. Δεξιά και αριστερά της υπήρχαν δυο γεμάτες βιβλιοθήκες. Ο πατέρας του Μάικλ καθόταν σε μια δερμάτινη μαύρη πολυθρόνα με ψηλή πλάτη. Πίσω του, δυο μεγάλοι πίνακες προσέθεταν στο δωμάτιο αυστηρό ύφος, που ταίριαζε γάντι με τον πατέρα του Μάικλ. Μπροστά από το γραφείο υπήρχαν δυο πολυθρόνες ίδιες με αυτή που καθόταν εκείνος, αλλά με εμφανώς μικρότερη πλάτη.
Η Έμιλι έφτασε μπροστά από το γραφείο με τον Μάικλ δίπλα της. Ο πατέρας του σηκώθηκε από την καρέκλα και της έτεινε το χέρι του. Εκείνη έδωσε το δικό της και αντάλλαξαν μια χειραψία.
«Έμιλι» είπε με ένα αυστηρό ύφος. «Καλώς ήλθες. Κάθισε» πρόσθεσε δείχνοντας την πολυθρόνα δίπλα της.
Η Έμιλι του χαμογέλασε αμήχανα και κάθισε χωρίς να πει λέξη.
«Εγώ να πηγαίνω» είπε ο Μάικλ αμήχανα.
«Δεν είναι ανάγκη. Μπορείς να καθίσεις αν θέλεις» του απάντησε χαλαρά.
Ο Μάικλ κοίταξε δύσπιστα αρκετές φορές διαδοχικά τον πατέρα του και την Έμιλι και τέλος κάθισε.
«Πρώτα απ’ όλα, καλώς ήρθες στο αρχηγείο των Φωτεινών. Πώς νιώθεις μέχρι στιγμής;» τη ρώτησε.
«Αρκετά σοκαρισμένη θα έλεγα».
«Είναι λογικό. Όσα ήξερες μέχρι χθες έπαψαν να υφίστανται. Ο κόσμος που ήξερες έχει έρθει ανάποδα. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τον σωστό τρόπο με τον οποίο πρέπει να καλωσορίζω τους νέους Χαρισματικούς, αλλά το δουλεύω».
Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά χαμογελώντας με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ο πατέρας του τον κοίταξε εκνευρισμένος για ένα δευτερόλεπτο.
«Για αυτό και συνηθίζω να πετάω το μπαλάκι στους νεοφερμένους» είπε στρέφοντας την προσοχή του πίσω στην Έμιλι, η οποία παρακολουθούσε το σκηνικό ανέκφραστη. «Έχεις κάποιες ερωτήσεις που θα ήθελες να κάνεις;»
Η Έμιλι κοίταξε αγχωμένη τον Μάικλ. Εκείνος της έκανε νόημα να μιλήσει.
«Πώς διαλέγω πλευρά;» ρώτησε χωρίς καν να το σκεφτεί.
Ο Κρίστοφερ πάγωσε για μια στιγμή. Η Έμιλι πήρε απότομα μια βαθιά ανάσα αντιλαμβανόμενη την γκάφα που μόλις έκανε. Τι στον διάολο, Έμς; σκέφτηκε. Ο Θεός σου έδωσε μυαλό για να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις. Γαμώτο!
«Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τους Φωτεινούς από τους Σκοτεινούς Χαρισματικούς. Όλοι οι Χαρισματικοί αρχικά είμαστε Φωτεινοί, αλλά οι πράξεις μας καθορίζουν τη μεριά που θα βρισκόμαστε» απάντησε τελικά ο Κρίστοφερ.
«Δηλαδή;» ρώτησε μπερδεμένη.
«Αν χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου για κακό σκοπό θα αρχίσεις να κλείνεις προς το σκοτάδι. Και είτε το θέλεις είτε όχι στο τέλος θα καταλήξεις Σκοτεινή. Για έναν Χαρισματικό είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει Σκοτεινός. Μερικοί έγιναν μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά το αντίθετο, για να γίνεις από Σκοτεινός ξανά Φωτεινός παίρνει πάρα πολύ καιρό. Κάποιες φορές μπορεί και να μην είναι καν εφικτό».
«Κατάλαβα» είπε εκείνη ξέπνοα.
Ο Κρίστοφερ την κοίταξε με ένα δυσοίωνο χαμόγελο. «Όμως ελπίζω να μη χρειαστεί να αλλάξεις θέση. Προέρχεσαι από την παλαιότερη οικογένεια Χαρισματικών και κάποια μέρα ίσως γίνεις αρχηγός».
Η Έμιλι έσμιξε τα φρύδια της. «Δεν πιστεύω πως θα είμαι καλή σ’ αυτό». απάντησε αμήχανα βλέποντας το διαβολικό χαμόγελο του Κρίστοφερ.
«Υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση που θα ήθελες να κάνεις;» τη ρώτησε ευχάριστα.
«Όχι. Μόνο αυτό» απάντησε ανυπόμονα. Ήθελε να δραπετεύσει από το βλέμμα του Κρίστοφερ. Αυτή τη φορά την τρομοκράτησε όσο ποτέ άλλοτε.
«Ωραία λοιπόν. Εφόσον δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να ρωτήσεις μπορείτε να πηγαίνετε. Θα αρχίσεις την εκπαίδευση σου άμεσα».
Η Έμιλι σηκώθηκε γρήγορα από την πολυθρόνα. Ήθελε να τρέξει μακριά από αυτόν τον αυστηρό άντρα που την τρομοκρατούσε μέχρι θανάτου. Πολλές φορές αναρωτιόταν πως ο Μάικλ ήταν τόσο γλυκός, ενώ είχε αυτόν για πατέρα.
«Φυσικά» απάντησε ξερά.
«Ωραία. Καλή σου μέρα, Έμιλι» είπε δίνοντάς της το χέρι του.
«Καλή σας μέρα, κύριε Ντάνιελς» είπε αμήχανα ανταλλάσσοντας χειραψία.
«Φώναζέ με Κρίστοφερ, εντάξει;»
«Εντάξει» είπε και έφυγε ακολουθώντας τον Μάικλ. Με το ζόρι κρατήθηκε και δεν έτρεξε έξω.
«Για όνομα του Θεού, Έμς. Φοβάσαι τον πατέρα μου!» είπε ο Μάικλ γελώντας μόλις βγήκαν έξω από το γραφείο.
«Τι; Όχι» απάντησε απότομα η Έμιλι.
«Δηλαδή δε φοβάσαι τον πατέρα μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«Φόβος, όχι… Τρόμος μπορεί» απάντησε εκείνη κοιτώντας τον στα μάτια. Εκείνος σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και την κοίταξε. Έπειτα ξέσπασε σε γέλια.
«Τρόμος! Είναι το λιγότερο που έχει προκαλέσει ο πατέρας μου στον οποιονδήποτε».
«Μιλάς λες και ο πατέρας σου είναι ο Κόμης Δράκουλας» είπε η Έμιλι γελώντας.
Ο Μάικλ συνέχισε να γελάει ακόμα πιο δυνατά. «Πίστεψέ με, είναι χειρότερος!»
«Δε μας ακούει;»
«Δεν το νομίζω. Αλλά και να μας ακούει, δε μου καίγεται καρφί. Έλα. Πάμε να γνωρίσεις μερικούς Χαρισματικούς».
Η Έμιλι τον ακολούθησε γελώντας μαζί του. Είχε πολύ καιρό να δει το αγνό χαμόγελο του Μάικλ. Εκείνο το ντροπαλό χαμόγελο που φώτιζε τα γαλάζια του μάτια. Δεν ήταν σίγουρη γιατί, άλλα την έκανε να νιώθει ασφαλής. Όλα θα γίνονταν όπως παλιά, πριν εκδηλωθούν οι δυνάμεις του Μάικλ και εκείνος τη βγάλει από τη ζωή του για να την προστατεύσει.
…
Βγαίνοντας από το Αρχηγείο κατευθύνθηκαν στο αυτοκίνητο του Μάικλ.
«Πού πάμε;» τον ρώτησε βάζοντας τη ζώνη της.
«Σπίτι μου» αποκρίθηκε εκείνος.
Φτάνοντας στο σπίτι του Μάικλ, η Έμιλι είδε τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αναγνώρισε αμέσως το ασημί αυτοκίνητο της Ντέμυ και χαμογέλασε αβίαστα.
Το σπίτι του Μάικλ ήταν ασυνήθιστα μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα σπίτια της πόλης. Το ίδιο και το δικό της σπίτι και της Μίνα. Μήπως επειδή είμαστε σημαντικές οικογένειες Χαρισματικών έχουμε και μεγαλύτερα σπίτια; αναρωτήθηκε η Έμιλι.
Ο Μάικλ έβγαλε ένα πραγματάκι και πάτησε ένα κουμπί. Η πόρτα του γκαράζ άνοιξε. Η Έμιλι χαχάνισε.
«Τι;» ρώτησε μπερδεμένος.
«Επιδειξία!» είπε η Έμιλι γελώντας.
«Οι οικογένειες μας έχουν μεγάλα σπίτια επειδή είμαστε Χαρισματικοί;» ρώτησε η Έμιλι.
«Οι γονείς μας έχουν δουλειές με πολύ χρήμα. Οι Χαρισματικοί δεν πληρώνονται για αυτό που κάνουν. Τουλάχιστον οι Φωτεινοί».
«Αν οι Σκοτεινοί πληρώνουν, συγγνώμη, αλλά εγώ την κάνω» είπε γελώντας η Έμιλι.
«Το ίδιο κι εγώ».
Βγήκαν από την πόρτα του γκαράζ και βρέθηκαν στην πίσω αυλή του σπιτιού. Άκουσε μια τσιρίδα και είδε την Ντέμυ να τρέχει προς το μέρος της. Έπεσε πάνω της και την τύλιξε στην αγκαλιά της.
«Έμς»
«Ντέμυ» είπε αγκομαχώντας η Έμιλι. «Θα σκάσω. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα».
Η Ντέμυ την άφησε από την αγκαλιά της εκστασιασμένη.
«Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι μια από εμάς. Θα σου τα πω εγώ όλα. Για το στοιχείο που χειρίζεσαι. Για το τι μπορείς να κάνεις μ’ αυτό. Μιας και το έφερε η κουβέντα, εγώ χειρίζομαι το στοιχείο της φωτιάς. Αχ, μακάρι να χειρίζεσαι το στοιχείο της φωτιάς κι εσύ. Θα είναι τόσο ωραία» άρχισε να λέει απανωτά.
«Ντέμυ, άφησέ την να πάρει μια ανάσα» είπε ο Άλεξ γελώντας από το παγκάκι που καθόταν. Μαζί του ήταν ο Σαμ και ο Σάιμον.
«Βλάκες!» φώναξε η Ντέμυ. Έκανε νόημα στην Έμιλι να την ακολουθήσει. Το σπίτι του Μάικλ βρισκόταν σε ένα μεγάλο οικόπεδο με κήπο και δέντρα. Το οικόπεδο κάλυπτε μεγάλη έκταση, μέσα στην οποία υπήρχε μια μικρή λίμνη. Η Έμιλι ακολούθησε την Ντέμυ στη βεράντα. H Ντέμυ κάθισε σε ένα ξύλινο παγκάκι με παχιά άσπρα μαξιλάρια και η Έμιλι κάθισε δίπλα της. Ο Μάικλ κάθισε σε μια ευρύχωρη καρέκλα φτιαγμένη από το ίδιο ξύλο.
«Να υποθέσω πως τώρα δεν είμαστε τρελοί, έτσι;» ρώτησε ο Άλεξ.
Η Έμιλι γέλασε.
«Όχι. Τι στοιχεία χειρίζεστε;»
«Εγώ…» ξεκίνησαν όλοι μαζί εκτός από τον Μάικλ.
«Για όνομα του Θεού» είπε γελώντας ο Μάικλ διασκεδάζοντάς το.
«Να πω εγώ;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Όχι, εγώ θα πω» αντιμίλησε η Ντέμυ.
«Γιατί εσύ;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Γιατί είμαι η κολλητή της» απάντησε νευρικά η Ντέμυ.
«Πάντα έτσι κάνουν αυτοί οι δυο;» ρώτησε η Έμιλι τον Σάιμον.
«Αυτό δεν είναι τίποτα. Πίστεψέ με… Καλώς ήλθες στο κλουβί με τους δυο τρελούς» της απάντησε ο Σάιμον.
Συνήθως η Ντέμυ δε μιλούσε άσχημα για τον Άλεξ. Όποτε μιλούσε κάποια από την παρέα για εκείνον, η Ντέμυ απέφευγε να σχολιάσει.
«Ξεθυμάνατε ή θα συνεχίσετε τον γατοκαυγά;»
Και οι δυο γύρισαν και κοίταξαν τον Μάικλ νευριασμένοι.
«Όχι» φώναξαν μαζί.
Οι υπόλοιποι ξέσπασαν σε γέλια και ο Άλεξ με την Ντέμυ σταμάτησαν να μαλώνουν.
«Γελάτε μαζί μας;» ρώτησε θιγμένη η Ντέμυ.
«Εσύ τι λες; Κάθε μέρα τσακώνεστε με το παραμικρό. Λες και σας έχουν προγραμματίσει» απάντησε ο Σαμ γελώντας.
«Μα… Ήθελα εγώ να της πω» διαμαρτυρήθηκε η Ντέμυ.
«Μαλώνετε για ηλίθιους λόγους. Δηλαδή θα άλλαζε κάτι αν δεν της λέγατε πρώτοι ποια στοιχεία χειρίζεστε;»
«Έχει δίκιο» απάντησε ο Άλεξ.
«Και τότε γιατί φαγώθηκες να πεις εσύ πρώτος;» ρώτησε νευριασμένη η Ντέμυ.
«Άντε πάλι» είπε ο Σάιμον πιάνοντας το μέτωπό του.
«Άχρηστε!» είπε η Ντέμυ στον Άλεξ.
«Για αυτό και δε θα πει κανένας από τους δυο σας πρώτοι ποιο στοιχείο χειρίζεται. Θα ξεκινήσω εγώ» είπε ο Μάικλ κοιτάζοντάς τους επικριτικά.
«Να τα μας τώρα. Την είδε και αρχηγός. Ψωνάρα» είπε ειρωνικά ο Σάιμον.
«Εγώ χειρίζομαι το στοιχείο του νερού και του πάγου. Υπάρχουν πολλά παράγωγα για το κάθε στοιχείο» είπε ο Μάικλ.
«Εγώ χειρίζομαι τη γη» είπε ο Σάιμον.
«Εγώ το στοιχείο της φύσης και της γης» είπε ο Σαμ.
«Ελπίζω να μην τσακωθείτε πάλι» είπε ο Μάικλ.
«Εγώ χειρίζομαι…» είπαν η Ντέμυ και ο Άλεξ μαζί.
«Όχι πάλι». ψιθύρισε ο Μάικλ και ύψωσε το κεφάλι του στον ουρανό.
«Τι θα γίνει τώρα;» ρώτησε λιγάκι εκνευρισμένη η Ντέμυ.
«Πες εσύ» της είπε ήρεμα.
«Ευχαριστώ» απάντησε ξερά. «Εγώ χειρίζομαι το στοιχείο της φωτιάς και της θερμότητας».
«Κι εγώ χειρίζομαι το στοιχείο του αέρα» είπε ο Άλεξ.
«Έμς;» ρώτησε η Ντέμυ.
«Ναι;» απάντησε η Έμιλι.
«Ποιο στοιχείο χειρίζεσαι;» την ρώτησε πονηρά.
Η Έμιλι κοίταξε αμήχανα τον Μάικλ. Αναρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσαν τα παιδιά όταν μάθαιναν ότι χειρίζεται όλα τα στοιχεία. Ο Μάικλ της έκανε νόημα να μιλήσει.
«Όλα;» απάντησε αμήχανα η Έμιλι κοιτάζοντας την Ντέμυ και τα αγόρια.
«Αυτό είναι κουλ!» είπε αμέσως ο Σάιμον.
«Τι;» ρώτησαν η Ντέμυ και ο Άλεξ μαζί. Όταν το κατάλαβαν κοίταξαν ο ένας τον άλλο.
«Και τι χρώμα έχουν τα μάτια σου;» ρώτησε ο Σαμ.
«Όλα» απάντησε η Έμιλι.
«Και το τσέκαρες πως τα χειρίζεσαι όλα;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Τη φωτιά, τον πάγο, το νερό και τον αέρα τα χειρίζεται σίγουρα. Το ελέγξαμε σήμερα το πρωί. Αλλά ο πατέρας μου δεν ξέρει τίποτα για αυτό, οπότε τσιμουδιά» απάντησε ο Μάικλ.
«Μάικ, ο πατέρας σου είπε κάτι για εκπαίδευση» είπε η Έμιλι.
«Ναι. Ο πατέρας μου είπε πως θα αρχίσεις άμεσα».
«Και ποιος θα με εκπαιδεύσει;»
«Κρίνοντας από το γεγονός ότι χειρίζεσαι όλα τα στοιχεία, δε θα έχεις μόνο έναν εκπαιδευτή. Θα έχεις τουλάχιστον τέσσερις» είπε ο Άλεξ.
«Και θα τους διαλέξω εγώ;» ρώτησε η Έμιλι.
«Ναι. Εγώ μπορώ να σε εκπαιδεύσω στο στοιχείο της φωτιάς. Ε;» είπε η Ντέμυ γεμάτη ελπίδα.
«Σίγουρα. Δε θέλω να έχω κάποιον εκπαιδευτή μεγαλύτερο από εμένα. Θέλω να έχω ανθρώπους που ξέρω» απάντησε χαρούμενη η Έμιλι.
«Έμιλι, αν θες μπορώ εγώ να σε εκπαιδεύσω στο στοιχείο του αέρα» είπε ο Άλεξ.
«Ναι. Σαμ; Σάιμον; Θέλετε εσείς να με εκπαιδεύσετε στο στοιχείο της φύσης; Ξέρω πως έχετε και οι δυο βαρύ πρόγραμμα με τις ομάδες σας και μπορείτε να με εκπαιδεύετε εναλλάξ. Λοιπόν;»
«Μέσα. Οι προπονήσεις μας δεν είναι την ίδια ώρα και έτσι όποτε ο Σαμ έχει προπόνηση με την ομάδα του ράγκμπι εγώ θα σε εκπαιδεύσω και όταν έχω εγώ προπόνηση με την ομάδα του λακρός θα έρχεται εκείνος» απάντησε ο Σάιμον.
«Και με το στοιχείο του νερού τι θα γίνει;» ρώτησε η Έμιλι.
«Ο Μάικλ μπορεί να σε εκπαιδεύσει» πετάχτηκε αμέσως η Ντέμυ.
Η Έμιλι κοίταξε τον Μάικλ για λίγο που την κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα.
«Γιατί όχι;» απάντησε λίγο αργότερα.
«Ωραία» απάντησε η Έμιλι κοιτάζοντας τον Μάικλ. Κάτι συμβαίνει μαζί του. Απλώς δεν έχω ανακαλύψει ακόμη τι, σκέφτηκε.
Rene Rafael
Η Έμιλι έφτασε μπροστά από το γραφείο με τον Μάικλ δίπλα της. Ο πατέρας του σηκώθηκε από την καρέκλα και της έτεινε το χέρι του. Εκείνη έδωσε το δικό της και αντάλλαξαν μια χειραψία.
«Έμιλι» είπε με ένα αυστηρό ύφος. «Καλώς ήλθες. Κάθισε» πρόσθεσε δείχνοντας την πολυθρόνα δίπλα της.
Η Έμιλι του χαμογέλασε αμήχανα και κάθισε χωρίς να πει λέξη.
«Εγώ να πηγαίνω» είπε ο Μάικλ αμήχανα.
«Δεν είναι ανάγκη. Μπορείς να καθίσεις αν θέλεις» του απάντησε χαλαρά.
Ο Μάικλ κοίταξε δύσπιστα αρκετές φορές διαδοχικά τον πατέρα του και την Έμιλι και τέλος κάθισε.
«Πρώτα απ’ όλα, καλώς ήρθες στο αρχηγείο των Φωτεινών. Πώς νιώθεις μέχρι στιγμής;» τη ρώτησε.
«Αρκετά σοκαρισμένη θα έλεγα».
«Είναι λογικό. Όσα ήξερες μέχρι χθες έπαψαν να υφίστανται. Ο κόσμος που ήξερες έχει έρθει ανάποδα. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τον σωστό τρόπο με τον οποίο πρέπει να καλωσορίζω τους νέους Χαρισματικούς, αλλά το δουλεύω».
Ο Μάικλ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά χαμογελώντας με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ο πατέρας του τον κοίταξε εκνευρισμένος για ένα δευτερόλεπτο.
«Για αυτό και συνηθίζω να πετάω το μπαλάκι στους νεοφερμένους» είπε στρέφοντας την προσοχή του πίσω στην Έμιλι, η οποία παρακολουθούσε το σκηνικό ανέκφραστη. «Έχεις κάποιες ερωτήσεις που θα ήθελες να κάνεις;»
Η Έμιλι κοίταξε αγχωμένη τον Μάικλ. Εκείνος της έκανε νόημα να μιλήσει.
«Πώς διαλέγω πλευρά;» ρώτησε χωρίς καν να το σκεφτεί.
Ο Κρίστοφερ πάγωσε για μια στιγμή. Η Έμιλι πήρε απότομα μια βαθιά ανάσα αντιλαμβανόμενη την γκάφα που μόλις έκανε. Τι στον διάολο, Έμς; σκέφτηκε. Ο Θεός σου έδωσε μυαλό για να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις. Γαμώτο!
«Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τους Φωτεινούς από τους Σκοτεινούς Χαρισματικούς. Όλοι οι Χαρισματικοί αρχικά είμαστε Φωτεινοί, αλλά οι πράξεις μας καθορίζουν τη μεριά που θα βρισκόμαστε» απάντησε τελικά ο Κρίστοφερ.
«Δηλαδή;» ρώτησε μπερδεμένη.
«Αν χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου για κακό σκοπό θα αρχίσεις να κλείνεις προς το σκοτάδι. Και είτε το θέλεις είτε όχι στο τέλος θα καταλήξεις Σκοτεινή. Για έναν Χαρισματικό είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει Σκοτεινός. Μερικοί έγιναν μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά το αντίθετο, για να γίνεις από Σκοτεινός ξανά Φωτεινός παίρνει πάρα πολύ καιρό. Κάποιες φορές μπορεί και να μην είναι καν εφικτό».
«Κατάλαβα» είπε εκείνη ξέπνοα.
Ο Κρίστοφερ την κοίταξε με ένα δυσοίωνο χαμόγελο. «Όμως ελπίζω να μη χρειαστεί να αλλάξεις θέση. Προέρχεσαι από την παλαιότερη οικογένεια Χαρισματικών και κάποια μέρα ίσως γίνεις αρχηγός».
Η Έμιλι έσμιξε τα φρύδια της. «Δεν πιστεύω πως θα είμαι καλή σ’ αυτό». απάντησε αμήχανα βλέποντας το διαβολικό χαμόγελο του Κρίστοφερ.
«Υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση που θα ήθελες να κάνεις;» τη ρώτησε ευχάριστα.
«Όχι. Μόνο αυτό» απάντησε ανυπόμονα. Ήθελε να δραπετεύσει από το βλέμμα του Κρίστοφερ. Αυτή τη φορά την τρομοκράτησε όσο ποτέ άλλοτε.
«Ωραία λοιπόν. Εφόσον δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να ρωτήσεις μπορείτε να πηγαίνετε. Θα αρχίσεις την εκπαίδευση σου άμεσα».
Η Έμιλι σηκώθηκε γρήγορα από την πολυθρόνα. Ήθελε να τρέξει μακριά από αυτόν τον αυστηρό άντρα που την τρομοκρατούσε μέχρι θανάτου. Πολλές φορές αναρωτιόταν πως ο Μάικλ ήταν τόσο γλυκός, ενώ είχε αυτόν για πατέρα.
«Φυσικά» απάντησε ξερά.
«Ωραία. Καλή σου μέρα, Έμιλι» είπε δίνοντάς της το χέρι του.
«Καλή σας μέρα, κύριε Ντάνιελς» είπε αμήχανα ανταλλάσσοντας χειραψία.
«Φώναζέ με Κρίστοφερ, εντάξει;»
«Εντάξει» είπε και έφυγε ακολουθώντας τον Μάικλ. Με το ζόρι κρατήθηκε και δεν έτρεξε έξω.
«Για όνομα του Θεού, Έμς. Φοβάσαι τον πατέρα μου!» είπε ο Μάικλ γελώντας μόλις βγήκαν έξω από το γραφείο.
«Τι; Όχι» απάντησε απότομα η Έμιλι.
«Δηλαδή δε φοβάσαι τον πατέρα μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«Φόβος, όχι… Τρόμος μπορεί» απάντησε εκείνη κοιτώντας τον στα μάτια. Εκείνος σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και την κοίταξε. Έπειτα ξέσπασε σε γέλια.
«Τρόμος! Είναι το λιγότερο που έχει προκαλέσει ο πατέρας μου στον οποιονδήποτε».
«Μιλάς λες και ο πατέρας σου είναι ο Κόμης Δράκουλας» είπε η Έμιλι γελώντας.
Ο Μάικλ συνέχισε να γελάει ακόμα πιο δυνατά. «Πίστεψέ με, είναι χειρότερος!»
«Δε μας ακούει;»
«Δεν το νομίζω. Αλλά και να μας ακούει, δε μου καίγεται καρφί. Έλα. Πάμε να γνωρίσεις μερικούς Χαρισματικούς».
Η Έμιλι τον ακολούθησε γελώντας μαζί του. Είχε πολύ καιρό να δει το αγνό χαμόγελο του Μάικλ. Εκείνο το ντροπαλό χαμόγελο που φώτιζε τα γαλάζια του μάτια. Δεν ήταν σίγουρη γιατί, άλλα την έκανε να νιώθει ασφαλής. Όλα θα γίνονταν όπως παλιά, πριν εκδηλωθούν οι δυνάμεις του Μάικλ και εκείνος τη βγάλει από τη ζωή του για να την προστατεύσει.
…
Βγαίνοντας από το Αρχηγείο κατευθύνθηκαν στο αυτοκίνητο του Μάικλ.
«Πού πάμε;» τον ρώτησε βάζοντας τη ζώνη της.
«Σπίτι μου» αποκρίθηκε εκείνος.
Φτάνοντας στο σπίτι του Μάικλ, η Έμιλι είδε τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αναγνώρισε αμέσως το ασημί αυτοκίνητο της Ντέμυ και χαμογέλασε αβίαστα.
Το σπίτι του Μάικλ ήταν ασυνήθιστα μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα σπίτια της πόλης. Το ίδιο και το δικό της σπίτι και της Μίνα. Μήπως επειδή είμαστε σημαντικές οικογένειες Χαρισματικών έχουμε και μεγαλύτερα σπίτια; αναρωτήθηκε η Έμιλι.
Ο Μάικλ έβγαλε ένα πραγματάκι και πάτησε ένα κουμπί. Η πόρτα του γκαράζ άνοιξε. Η Έμιλι χαχάνισε.
«Τι;» ρώτησε μπερδεμένος.
«Επιδειξία!» είπε η Έμιλι γελώντας.
«Οι οικογένειες μας έχουν μεγάλα σπίτια επειδή είμαστε Χαρισματικοί;» ρώτησε η Έμιλι.
«Οι γονείς μας έχουν δουλειές με πολύ χρήμα. Οι Χαρισματικοί δεν πληρώνονται για αυτό που κάνουν. Τουλάχιστον οι Φωτεινοί».
«Αν οι Σκοτεινοί πληρώνουν, συγγνώμη, αλλά εγώ την κάνω» είπε γελώντας η Έμιλι.
«Το ίδιο κι εγώ».
Βγήκαν από την πόρτα του γκαράζ και βρέθηκαν στην πίσω αυλή του σπιτιού. Άκουσε μια τσιρίδα και είδε την Ντέμυ να τρέχει προς το μέρος της. Έπεσε πάνω της και την τύλιξε στην αγκαλιά της.
«Έμς»
«Ντέμυ» είπε αγκομαχώντας η Έμιλι. «Θα σκάσω. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα».
Η Ντέμυ την άφησε από την αγκαλιά της εκστασιασμένη.
«Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι μια από εμάς. Θα σου τα πω εγώ όλα. Για το στοιχείο που χειρίζεσαι. Για το τι μπορείς να κάνεις μ’ αυτό. Μιας και το έφερε η κουβέντα, εγώ χειρίζομαι το στοιχείο της φωτιάς. Αχ, μακάρι να χειρίζεσαι το στοιχείο της φωτιάς κι εσύ. Θα είναι τόσο ωραία» άρχισε να λέει απανωτά.
«Ντέμυ, άφησέ την να πάρει μια ανάσα» είπε ο Άλεξ γελώντας από το παγκάκι που καθόταν. Μαζί του ήταν ο Σαμ και ο Σάιμον.
«Βλάκες!» φώναξε η Ντέμυ. Έκανε νόημα στην Έμιλι να την ακολουθήσει. Το σπίτι του Μάικλ βρισκόταν σε ένα μεγάλο οικόπεδο με κήπο και δέντρα. Το οικόπεδο κάλυπτε μεγάλη έκταση, μέσα στην οποία υπήρχε μια μικρή λίμνη. Η Έμιλι ακολούθησε την Ντέμυ στη βεράντα. H Ντέμυ κάθισε σε ένα ξύλινο παγκάκι με παχιά άσπρα μαξιλάρια και η Έμιλι κάθισε δίπλα της. Ο Μάικλ κάθισε σε μια ευρύχωρη καρέκλα φτιαγμένη από το ίδιο ξύλο.
«Να υποθέσω πως τώρα δεν είμαστε τρελοί, έτσι;» ρώτησε ο Άλεξ.
Η Έμιλι γέλασε.
«Όχι. Τι στοιχεία χειρίζεστε;»
«Εγώ…» ξεκίνησαν όλοι μαζί εκτός από τον Μάικλ.
«Για όνομα του Θεού» είπε γελώντας ο Μάικλ διασκεδάζοντάς το.
«Να πω εγώ;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Όχι, εγώ θα πω» αντιμίλησε η Ντέμυ.
«Γιατί εσύ;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Γιατί είμαι η κολλητή της» απάντησε νευρικά η Ντέμυ.
«Πάντα έτσι κάνουν αυτοί οι δυο;» ρώτησε η Έμιλι τον Σάιμον.
«Αυτό δεν είναι τίποτα. Πίστεψέ με… Καλώς ήλθες στο κλουβί με τους δυο τρελούς» της απάντησε ο Σάιμον.
Συνήθως η Ντέμυ δε μιλούσε άσχημα για τον Άλεξ. Όποτε μιλούσε κάποια από την παρέα για εκείνον, η Ντέμυ απέφευγε να σχολιάσει.
«Ξεθυμάνατε ή θα συνεχίσετε τον γατοκαυγά;»
Και οι δυο γύρισαν και κοίταξαν τον Μάικλ νευριασμένοι.
«Όχι» φώναξαν μαζί.
Οι υπόλοιποι ξέσπασαν σε γέλια και ο Άλεξ με την Ντέμυ σταμάτησαν να μαλώνουν.
«Γελάτε μαζί μας;» ρώτησε θιγμένη η Ντέμυ.
«Εσύ τι λες; Κάθε μέρα τσακώνεστε με το παραμικρό. Λες και σας έχουν προγραμματίσει» απάντησε ο Σαμ γελώντας.
«Μα… Ήθελα εγώ να της πω» διαμαρτυρήθηκε η Ντέμυ.
«Μαλώνετε για ηλίθιους λόγους. Δηλαδή θα άλλαζε κάτι αν δεν της λέγατε πρώτοι ποια στοιχεία χειρίζεστε;»
«Έχει δίκιο» απάντησε ο Άλεξ.
«Και τότε γιατί φαγώθηκες να πεις εσύ πρώτος;» ρώτησε νευριασμένη η Ντέμυ.
«Άντε πάλι» είπε ο Σάιμον πιάνοντας το μέτωπό του.
«Άχρηστε!» είπε η Ντέμυ στον Άλεξ.
«Για αυτό και δε θα πει κανένας από τους δυο σας πρώτοι ποιο στοιχείο χειρίζεται. Θα ξεκινήσω εγώ» είπε ο Μάικλ κοιτάζοντάς τους επικριτικά.
«Να τα μας τώρα. Την είδε και αρχηγός. Ψωνάρα» είπε ειρωνικά ο Σάιμον.
«Εγώ χειρίζομαι το στοιχείο του νερού και του πάγου. Υπάρχουν πολλά παράγωγα για το κάθε στοιχείο» είπε ο Μάικλ.
«Εγώ χειρίζομαι τη γη» είπε ο Σάιμον.
«Εγώ το στοιχείο της φύσης και της γης» είπε ο Σαμ.
«Ελπίζω να μην τσακωθείτε πάλι» είπε ο Μάικλ.
«Εγώ χειρίζομαι…» είπαν η Ντέμυ και ο Άλεξ μαζί.
«Όχι πάλι». ψιθύρισε ο Μάικλ και ύψωσε το κεφάλι του στον ουρανό.
«Τι θα γίνει τώρα;» ρώτησε λιγάκι εκνευρισμένη η Ντέμυ.
«Πες εσύ» της είπε ήρεμα.
«Ευχαριστώ» απάντησε ξερά. «Εγώ χειρίζομαι το στοιχείο της φωτιάς και της θερμότητας».
«Κι εγώ χειρίζομαι το στοιχείο του αέρα» είπε ο Άλεξ.
«Έμς;» ρώτησε η Ντέμυ.
«Ναι;» απάντησε η Έμιλι.
«Ποιο στοιχείο χειρίζεσαι;» την ρώτησε πονηρά.
Η Έμιλι κοίταξε αμήχανα τον Μάικλ. Αναρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσαν τα παιδιά όταν μάθαιναν ότι χειρίζεται όλα τα στοιχεία. Ο Μάικλ της έκανε νόημα να μιλήσει.
«Όλα;» απάντησε αμήχανα η Έμιλι κοιτάζοντας την Ντέμυ και τα αγόρια.
«Αυτό είναι κουλ!» είπε αμέσως ο Σάιμον.
«Τι;» ρώτησαν η Ντέμυ και ο Άλεξ μαζί. Όταν το κατάλαβαν κοίταξαν ο ένας τον άλλο.
«Και τι χρώμα έχουν τα μάτια σου;» ρώτησε ο Σαμ.
«Όλα» απάντησε η Έμιλι.
«Και το τσέκαρες πως τα χειρίζεσαι όλα;» ρώτησε ο Άλεξ.
«Τη φωτιά, τον πάγο, το νερό και τον αέρα τα χειρίζεται σίγουρα. Το ελέγξαμε σήμερα το πρωί. Αλλά ο πατέρας μου δεν ξέρει τίποτα για αυτό, οπότε τσιμουδιά» απάντησε ο Μάικλ.
«Μάικ, ο πατέρας σου είπε κάτι για εκπαίδευση» είπε η Έμιλι.
«Ναι. Ο πατέρας μου είπε πως θα αρχίσεις άμεσα».
«Και ποιος θα με εκπαιδεύσει;»
«Κρίνοντας από το γεγονός ότι χειρίζεσαι όλα τα στοιχεία, δε θα έχεις μόνο έναν εκπαιδευτή. Θα έχεις τουλάχιστον τέσσερις» είπε ο Άλεξ.
«Και θα τους διαλέξω εγώ;» ρώτησε η Έμιλι.
«Ναι. Εγώ μπορώ να σε εκπαιδεύσω στο στοιχείο της φωτιάς. Ε;» είπε η Ντέμυ γεμάτη ελπίδα.
«Σίγουρα. Δε θέλω να έχω κάποιον εκπαιδευτή μεγαλύτερο από εμένα. Θέλω να έχω ανθρώπους που ξέρω» απάντησε χαρούμενη η Έμιλι.
«Έμιλι, αν θες μπορώ εγώ να σε εκπαιδεύσω στο στοιχείο του αέρα» είπε ο Άλεξ.
«Ναι. Σαμ; Σάιμον; Θέλετε εσείς να με εκπαιδεύσετε στο στοιχείο της φύσης; Ξέρω πως έχετε και οι δυο βαρύ πρόγραμμα με τις ομάδες σας και μπορείτε να με εκπαιδεύετε εναλλάξ. Λοιπόν;»
«Μέσα. Οι προπονήσεις μας δεν είναι την ίδια ώρα και έτσι όποτε ο Σαμ έχει προπόνηση με την ομάδα του ράγκμπι εγώ θα σε εκπαιδεύσω και όταν έχω εγώ προπόνηση με την ομάδα του λακρός θα έρχεται εκείνος» απάντησε ο Σάιμον.
«Και με το στοιχείο του νερού τι θα γίνει;» ρώτησε η Έμιλι.
«Ο Μάικλ μπορεί να σε εκπαιδεύσει» πετάχτηκε αμέσως η Ντέμυ.
Η Έμιλι κοίταξε τον Μάικλ για λίγο που την κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα.
«Γιατί όχι;» απάντησε λίγο αργότερα.
«Ωραία» απάντησε η Έμιλι κοιτάζοντας τον Μάικλ. Κάτι συμβαίνει μαζί του. Απλώς δεν έχω ανακαλύψει ακόμη τι, σκέφτηκε.
Rene Rafael