Storm (Κεφάλαιο 16)

Η Ντέμυ έμπαινε και έβγαινε συνέχεια στο δοκιμαστήριο αλλάζοντας φορέματα. Αυτή την εβδομάδα ήταν ο ετήσιος χορός των δευτεροετών και τα κορίτσια έψαχναν να βρουν τα ιδανικά φορέματα. Η πόρτα του διπλανού δοκιμαστηρίου άνοιξε και η Έμιλι βγήκε έξω. Είχε διαλέξει πέντε φορέματα για να δοκιμάσει. Το τέταρτο από αυτά, που φορούσε εκείνη τη στιγμή, ήταν ένα μπλε φόρεμα με ανοιχτή πλάτη.

«Λοιπόν;» ρώτησε τα κορίτσια κοιτάζοντας τον εαυτό της στον καθρέφτη.

«Την αλήθεια;» ρώτησε η Πένι.

«Εννοείται» είπε η Έμιλι.

«Δε σου πηγαίνει». απάντησε η Πένι.

«Ντι;» είπε η Έμιλι χτυπώντας την πόρτα από το δοκιμαστήριο που βρισκόταν η Ντέμυ.

Η Ντέμυ έβγαλε το κεφάλι της και κοίταξε το φόρεμα.

«Ούτε να το σκέφτεσαι» της είπε και εξαφανίστηκε πάλι.

Η Έμιλι σήκωσε τους ώμους της και μπήκε πάλι μέσα στο δοκιμαστήριο.

Φόρεσε το τελευταίο φόρεμα και βγήκε έξω. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη με κάποια επιφύλαξη μετά τις προηγούμενες αντιδράσεις, αλλά γρήγορα έμεινε άναυδη. Το μαύρο, μακρύ φόρεμα που είχε διαλέξει εφάρμοζε υπέροχα στο καμπυλωτό της σώμα. Ο λαιμός του φορέματος έκλεινε στο κατάλληλο σημείο και την κολάκευε πάρα πολύ.

«Ουάου!» αναφώνησε η Πένι.

«Αυτό το φόρεμα είναι τέλειο» είπε η Φαίη.

Η Πένι σηκώθηκε από τον καναπέ και πλησίασε σκεπτική την Έμιλι.

«Με τα σωστά κοσμήματα και τα μαλλιά σου μαζεμένα προς τα πάνω θα είσαι υπέροχη… Όχι πως δεν είσαι και τώρα» βιάστηκε να συμπληρώσει.

Η Ντέμυ βγήκε από το δοκιμαστήριο της φορώντας ένα ακόμη φόρεμα.

«Έμς, αυτό το φόρεμα είναι τέλειο» είπε ξαφνιασμένη.

«Είναι όντως τέλειο» είπε η Έμιλι γυρίζοντας γύρω από τον εαυτό της.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρεις αυτό» είπε η Φαίη.

«Ηρεμήστε, κορίτσια. Αυτό θα πάρω» είπε η Έμιλι γελώντας.

«Εγώ δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Εσείς που βρήκατε πηγαίνετε» είπε η Ντέμυ.

«Σίγουρα;» ρώτησε η Πένι. Η Ντέμυ κούνησε θετικά το κεφάλι. Οι δύο κοπέλες σηκώθηκαν από τον καναπέ.

«Εγώ θα καθίσω μαζί με την Ντέμυ» είπε η Έμιλι και μπήκε πάλι στο δοκιμαστήριο για να βγάλει το φόρεμα. Οι φίλες τους έφυγαν και η Έμιλι άλλαξε και περίμενε.



Μετά από περίπου είκοσι φορέματα, η Ντέμυ κατέληξε τελικά σε ένα στράπλες φόρεμα σε ανοιχτό ροζ χρώμα.

«Ειλικρινά και τα προηγούμενα φορέματα ήταν τέλεια. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σε έπιασε και ήθελες να βρεις το τελειότερο» είπε η Έμιλι πηγαίνοντας στο ταμείο. «Είναι σαν να προσπαθείς να καταπλήξεις κάποιον» πρόσθεσε όλο νόημα.

«Χα, χα, καλό, Έμιλι. Σαν ποιον δηλαδή;»

«Τον Άλεξ ίσως;»

«Τον Άλεξ; Πώς σου ήρθε αυτό πάλι;»

«Έλα τώρα, Ντι… Είδα πως κοιτούσε ο ένας τον άλλο στις ανοιξιάτικες διακοπές και πως κοιτιέστε μετά τις διακοπές. Παίζει κάτι και δε μου το λες;»

«Έμς!» είπε απογοητευμένη η Ντέμυ. «Αν γινόταν κάτι με τον Άλεξ, πιστεύεις πως δε θα σου το έλεγα; Είσαι η κολλητή μου. Επιβάλλεται να σου πω αν συμβαίνει κάτι».

«Και τότε τι τρέχει με εσάς τους δυο;» Η Ντέμυ πήρε μια βαθιά ανάσα.

«Ειλικρινά… δεν έχω ιδέα. Τη μια μέρα βρίζουμε ο ένας τον άλλο και την επόμενη μέρα είμαστε καλά! Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει».

«Και γιατί δεν τον ρωτάς;»

«Να τον ρωτήσω τι;»

«Αν νιώθει κάτι για εσένα».

«Εδώ δεν ξέρω εγώ αν νιώθω κάτι για εκείνον… Πώς θα πάω να του μιλήσω;»

«Φρόντισε να το ανακαλύψεις πριν την αποφοίτηση, διότι μετά ίσως, λέω εγώ τώρα, ίσως να είναι αργά».

«Το ελπίζω» απάντησε η Ντέμυ.



«Ωραίο φόρεμα» είπε μια φωνή πίσω από τα δέντρα.

Η Ντέμυ μόλις είχε μπει στο αυτοκίνητό της και είχε φύγει από το πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου. Η Έμιλι μόλις που είχε ανοίξει το πορτ παγκάζ για να βάλει μέσα τα ψώνια της, όταν άκουσε τη φωνή της Κέιτ.

Η Κέιτ βγήκε πίσω από το δέντρο με ένα δυσοίωνο χαμόγελο. Φορούσε ένα μαύρο τζιν, μια άσπρη μπλούζα και ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν.

«Είναι λιγάκι ειρωνικό, έτσι δεν είναι;» ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια της.

«Δεν ξέρω τι εννοείς ειρωνικό και δε με ενδιαφέρει να μάθω. Ωραίο βραχιόλι, μιας και το έφερε η κουβέντα». Η Κέιτ ρουθούνισε.

«Όντως ισχύει αυτό που λένε πως ό,τι κάνεις σου γυρίζει μπούμερανγκ».

«Για πόσο θα το φοράς;»

«Για ένα χρόνο».

«Σου αξίζουν παραπάνω χρόνια, αλλά κι αυτός ο ένας χρόνος ίσως και να σου κάνει καλό. Ελπίζω η απώλεια της δύναμής σου να σε κάνει να δεις ποια είσαι πραγματικά και να αλλάξεις».

«Δεν το νομίζω».

«Ε, τότε μπορείς να μείνεις η ίδια εγωίστρια σκύλα που ήσουν πάντα και να σπαταλήσεις έναν ολόκληρο χρόνο από τη ζωή σιυ» είπε η Έμιλι και προχώρησε στην πόρτα του αυτοκινήτου της.

«Ένα πράγμα πες μου μόνο πριν φύγεις» είπε η Κέιτ.

Η Έμιλι σταμάτησε και την κοίταξε.

«Πες μου, πόσο τυχαία ήταν η επιλογή του χρώματος στο φόρεμα που διάλεξες; Ήταν όντως τυχαία ή μήπως το υποσυνείδητό σου απλά σου λέει κάτι που εσύ δε θες να παραδεχτείς;»

Η Έμιλι σήκωσε το ένα της φρύδι κοιτάζοντας ειρωνικά την Κέιτ. Χαχάνισε και μπήκε στο αυτοκίνητό της.

«Συνέχισε να λες ψέματα στον εαυτό σου. Ελπίζω να περάσεις καλά στον χορό» της είπε η Κέιτ γελώντας.

Η Έμιλι πάτησε γκάζι και έφυγε.

«Σκύλα!» χαμογέλασε

Η Κέιτ χαμογελούσε διαβολικά καθώς έβλεπε το αυτοκίνητο της Έμιλι να απομακρύνεται.

«Πίστεψέ με, καλή και αθώα Έμιλι, αυτός ο χορός θα είναι ο χειρότερός σου!»

Rene Rafael